Kiedyś byłam można powiedzieć grzeczną dziewczynką. Przyrzekałam, że nie będę nigdy pić alkoholu, palić tytoniu, ani stosować innych narkotyków. Pierwszy raz spróbowałam procentów, kiedy byłam w wieku około piętnastu lat, niemniej jednak nie posmakowało mi to i zrezygnowałam z tego, aż do czasu osiągnięcia pełnoletniości. Wtedy poznałam chłopaka strasznego ode mnie, w którym bardzo szybko się zakochałam. On jednakże nie był mnie kompletnie wart, czego wtedy praktycznie ogólnie rzecz ujmując nie zauważałam. Byłam zadurzona po uszy, w tym momencie w sumie nie mam pojęcia dlaczego. Sprowadzał mnie on na kompletnie złą i niepoprawną drogę. Nauczył mnie palić papierosy i mnie od tego można powiedzieć uzależnił. Stałam się gorsza od niego, ponieważ chciałam mu zaimponować. Szybko się on natomiast mną znudził, znalazłszy sobie inną ofiarę ze mnie kompletnie zrezygnował. Był to dla mnie mocny cios. Cierpiałam przez parę miesięcy, zaniedbując kompletnie obowiązki, powiązane z rodziną i szkołą. Zaczęłam palić jak szalona pomoc w rzuceniu palenia wstał się dla mnie i dla moich bliskich gestią do zastanowienia. Jednak na szczęście tak radykalne posunięcie, nie było niezbędne. Sama zauważyłam, że staczam się coraz bardziej i postanowiłam przestać, ponieważ stwierdziłam, że nie opłaca się niszczyć siebie dla jakiegoś głupiego faceta. Stanięcie na nogi najęło mi mniej więcej miesiąca, lecz udało mi się to zrobić zupełnie. Dzisiaj jestem w szczęśliwym związku z wydaje mi się właściwym facetem, który pokochał mnie za to, kim de fakto jestem i nie chciał mnie konwertować. Właściwie, że udało mi się podnieść i wrócić na dobrą, prawidłową drogę, ponieważ wiem, że gdybym tego nie zrobiła, byłoby ze mną dziś marnie i krucho.